Digitale Protheses – Delen van kennis met UMCG

Wanneer je de kans hebt om kennis te delen dan moet je die niet laten liggen. Onze Henk-Jan deelde, op verzoek van Arseus-lab zijn kennis over digitale protheses met docenten en studenten van het UMCG en collega’s. De dag werd door de mensen van het UMCG samengevat in een verslag dat wij mogen delen.

Bezoek aan Henry Schein tandtechniek, Almere, 12 januari 2018
Cursus gegeven door Henk-Jan van den Heuvel van Tandtechnisch Centrum Midden-Holland en docent digitalisering tandtechniek hogeschool Utrecht.

De vrijdag begon om half elf in Groningen, de start van de autorit naar Almere. Om twaalf uur werden wij daar verwelkomd door Peter van der Pal, in de foyer van het mooie vier sterren hotel Van der Valck. Terwijl de andere leden van onze groep die elders uit het land kwamen langzaam binnendruppelden werden wij alvast naar onze tafel begeleid. Want aan de start van het programma stond een luxe lunch. Een warm welkom dat natuurlijk in dank werd afgenomen, en bovendien een goede manier om kennis te maken. Dik van Meegen maakte van de gelegenheid gebruik om zijn entourage even voor te stellen aan de rest. Van de faculteit tandheelkunde in Groningen waren aanwezig: Martijn Brenkman (tandarts, docent), Alexander Krol (tandarts, docent), Frits van Kampen (tandarts, docent), Dik van Meegen (tandprotheticus, docent), Rudy Caspers (tandtechniek), Sonja Mulder (masterstudent, IP uitneembaar) en Roelof van de Riet (masterstudent, scriptie digitale prothese). Ook meegereisd vanuit het hoge noorden was Gerrit van Dijk van tandtechnisch laboratorium Van Dijk, Groningen. Direct na de kennismaking gingen de enthousiaste gesprekken van start. Henk-Jan van den Heuvel (docent digitalisering hogeschool Utrecht) kon van alles vertellen over de frames die hij binnenshuis produceerde met de nieuwste technieken. Tom Behaeghel (Vita) bracht het inzicht over de prothese-elementen die erbij van toepassing zijn, terwijl aan de andere kant van de tafel Frits van Kampen wijselijk besloot niet de volle middag aan beroepsgerelateerde materie op te offeren, en met Gerrit van Dijk over wintersport in gesprek ging.

Het digitaal ontwerpen van protheses is nog niet de standaard; een blik in de toekomst dus.

Na de lunch vertrokken we richting Henry Schein, wat op loopafstand ligt. Een mooi pand met een interessante showroom vol behandelapparatuur en achterin werkruimte en een computerzaal. In de computerzaal had Henk-Jan, na enige inspanning, de bèta-versie voor het digitaal ontwerpen van de volledige gebitsprothese weten te installeren. De cursus die volgde, geleid door Henk-Jan, had eigenlijk wel enigszins wat weg van de lunch die eraan voorafging, afgezien van het delen van vakantieverhalen. Het werd een middag vol met gedeelde visies en ervaringen, allemaal rondom het onderwerp van de digitalisering in de tandtechniek. De diversiteit van de groep zorgde ervoor dat het geen lezing aan droge stof is geworden, maar een interessant overleg. De rode draad bleef, natuurlijk, de inbreng van Henk-Jan over het digitale ontwerpen.

Henk-Jan gaf ons een blik in de techniek zoals die op dit moment mogelijk is. Het digitaal ontwerpen van protheses is nog niet de standaard; een blik in de toekomst dus. Sommigen binnen de groep hadden al wel eens met dit principe gewerkt, anderen nog niet. Niemand had zelf directe ervaring met het digitaal opstellen van een prothese. Henk-Jan nam ons mee door het proces door voor een fictieve testpatiënt een prothese op te stellen. Alle mogelijkheden die het programma biedt zijn uitgelegd. Zoals je mag verwachten van een kritische groep tandarts-docenten en hun collega’s werden er ook uitvoerige vragen gesteld over wat er dan nog níet mogelijk is, waardoor we op deze leerzame middag ook interessante gesprekken hebben gevoerd over de nog verdere toekomst. Waar gaat de prothetiek naartoe in de komende jaren?

Maar het moment van de waarheid moest natuurlijk nog komen, zou de digitaal gemaakte prothese ook passen bij de patiënt in de mond en zou die beter zitten dan de net nieuwe conventioneel gemaakte prothese?

Onder de indruk waren we van de souplesse waarmee Henk-Jan in het digitale sfeertje een prothese in elkaar zette. Vanuit Groningen hadden wij ook een voorbeeld casus mee die hij wel voor ons uit wilde werken en op wilde sturen met schermopnamen van tijdens het proces. (Zie foto’s)

Maar het moment van de waarheid moest natuurlijk nog komen, zou de digitaal gemaakte prothese ook passen bij de patiënt in de mond en zou die beter zitten dan de net nieuwe conventioneel gemaakte prothese? Britt Termes en Rutger Freeman (masterstudenten in het klinisch onderwijs Removable) hadden de eer om het digitale ontwerp bij hun patiënt te passen en te vergelijken met de huidige prothese. De patiënt was die dag jarig en had erg veel zin om zijn ‘digitale gebitje’ als extra cadeautje te krijgen. Voordat de prothese in de mond ging, zag je tussen de twee protheses al verschil. De digitaal gemaakte prothese had op het palatum raphe en er waren meer elementen opgesteld. In de mond zat het verschil met name in de pas vorm, de patiënt gaf aan dat de digitaal gemaakte prothese ‘strakker’ zat en dat afbijten makkelijker ging. De prothese voelde voller aan en de rugae op het palatum gaven in het begin een gek gevoel met de tong. (zie foto’s voor de verschillen). Lichtelijk teleurgesteld waren de studenten dat hun prothese als iets minder prettig uit de bus was gekomen. Maar dit zorgde wel voor een positieve kijk op de digitalisering en dat mogelijk in de toekomst ook via deze techniek hoogwaardige protheses kunnen worden vervaardigd.

Aan iedereen die de cursus mogelijk heeft gemaakt: ontzettend bedankt!